Ee taki był jego wybór, nie może byc tak że w imię zasad decydujemy się na życie bo tak trzeba nawet jeśli do niczego ono nie prowadzi i w imię zasad męczymy sie przez kolejne 70 lat i innych swoim niezadowoleniem, nie miał ochoty na to co dalej i wybrał powrót do Boga, światła czy gdziekolwiek tam poszedł i słusznie, sam bym tak zrobił ale nie mam odwagi i od 4 lat siedze i marudzę i tylko coraz gorszy człowiek a kiedys bylem wesołek i chciałem ludziom pomagać, ale sie stało i sie zesrało i już nic ze mnie nie będzie bo swoje wiem. Po co się i innych umartwiać życiem jesli już nie prowadzi do niczego dobrego i nie ma z niego satysfakcji? Czasem płomień zwyczajnie zgaśnie i swoją obecnością czynimy więcej szkody niż pożytku.

Oczywiście warto tez szukać sensu w tym wszystkim, zmienić środowisko, ludzi, odnaleźć siebie na nowo itd... świat jest piękny jak się jest wolnym lub zakochanym (ewentualnie pijanym), tyle tylko że to krople szczęścia w morzu łez...")

Przykro czytac tak smutne refleksje. Sama mialam wzloty i upadki, wiele doswiadczylam zanim dotarlam do tego, gdzie dzisiaj jestem. Uwierz mi, nie pisalabym na forum o szczegolach, bo raz, ze nie po to ono tu jest a dwa, byloby bardzo ciezko o tym pisac. Nie mniej jednak dotknela mnie Twoja wypowiedz i nie chce pozostawic jej bez komentarza. Czasem musisz przejsc przez pieklo, zeby odnalezc siebie, zawalczyc o to kim chcesz byc w zyciu i co chcesz robic, dostac po dupie, upasc dwadziescia razy, zeby w koncu za tym dwudziestym pierwszym sie podniesc i ujrzec pozytywy, piekno swiata posrod calego tego syfu, uwierz mi naprawde warto. Moze piszac ten komentarz miales po prostu gorszy dzien, ale pamietaj, ze zawsze mozesz szukac pomocy. Nigdy nie wstydz sie prosic o wsparcie, gdy czujesz sie zle. Ktos kiedys powiedzial : "Czlowiek to bydle samotne". Bzdura. Mozna byc samotnikiem, ale warto miec te swiadomosc, ze zawsze jest tam ktos, kto bedzie w stanie Ci pomoc. Wiem, ze wiele zalezy od sytuacji zyciowej, rodzinnej, finansowej, ale z kazdego bagna mozna sie wyciagnac. Prosze, nie pisz, ze juz nic z Ciebie nie bedzie i "sam bym tak zrobil, ale nie mam odwagi". Twoje istnienie ma znaczenie, czy w to wierzysz, czy nie. Polska nie jest wcale taka zacofana, wierze, ze ludzie z tego typu problemami moga znalezc tam pomoc i nie przejmuj sie zadnymi komentarzami, bo ci, ktorzy je pisza czesto sami przechodza przez cos podobnego, tylko nie chca sie do tego przyznac. Jesli chcesz pogadac, napisz, do niczego nie przymuszam, ale moge sprobowac napompowac Cie nowa, pozytywna energia. Chyba juz wystarczy mojego pisania?:)

Dzięki za chęci i miłe słowa, ale to zupełnie nie tak jak myślisz, ja pozytywnych energii mam dużo i nie Polska mi straszna a ten świat niewolników.

Ciesze sie, ze masz duzo pozytywnej energii:) Post na ktory odpowiedzialam wczesniej zamiesciles stosunkowo dawno, moze zatem od tamtej pory cos zmienilo sie na lepsze? Jesli chodzi o reszte Twojej wypowiedzi to przyznam, ze wyrazasz sie dosc enigmatycznie. Co dokladnie masz na mysli piszac: "swiat niewolnikow"?

To świat który ty postrzegasz jako zwykły a ja postrzegam jako świat niewolników bo widziałem inne możliwe rzeczywistości o wiele lepsze od tej w której jestem niestety. A dlaczego masz nicka Vam, od vampira energetycznego???

Bardzo zaciekawiła mnie Twoja wypowiedź. Obejrzałem ten film przed chwilą i mam bardzo pozytywne wrażenia na jego temat. Dlatego wielce zdziwiło mnie to iż większość komentarzy tutaj jest negatywna. Sam przechodzę teraz podobne rozterki. Chciałem do Ciebie napisać ale niestety według regulaminu nie posiadam jakichś tam punktów aby móc to zrobić.

Każdy chyba kiedyś miał takie myśli, żeby pieprznąć to wszystko w cholerę i zaszyć się gdzieś daleko od ludzi. Większości oczywiście brakuje odwagi, by zerwać z dotychczasowym życiem, ale czy taka ucieczka nie jest też dowodem tchórzostwa? Niemocy zmierzenia się z otaczającym światem?