Sporo sobie po tym filmie obiecywałem. W końcu to hiszpański kandydat do Oskara i laureat licznych lokalnych i międzynarodowych nagród, co na kino grozy jakąś powszechną normą nie jest. Spodziewałem się więc czegoś naprawdę nietuzinkowego. Tymczasem 'Sierociniec' to najzwyklejszy w świecie horror z domieszką dramatu, niezły w swoim gatunku, ale ponad przeciętność absolutnie niewychodzący. Juan Antonio Bayona nie oferuje niczego nowego i każdy kto widział kilka głośniejszych filmów grozy według hiszpańskiej szkoły ('Bezimienni', 'Kręgosłup diabła', 'Ciemność'), odnajdzie tu aż za dużo znajomych elementów: mroczny dom, duchy, 'nawiedzone' dzieci i tajemnicę z przeszłości. Z początku wydaje się jeszcze, że Bayona poprowadzi ten film gdzieś poza konwencję, bo dobrze budowana narracja rokuje pewne nadzieje, ale im dalej tym bardziej daje się on ponieść gatunkowym oczywistościom (ile razy jeszcze będę oglądał jak ważna dla rozwoju zdarzeń osoba ginie potrącona przez samochód?). Efektem tego jest ładnie sfilmowana, w paru scenach przyprawiająca o dreszczyk grozy, ale nazbyt powtarzalna i mało zaskakująca opowieść o utrapionych duchach dzieci, które powoli zaczynają być równie fascynujące, co długowłose niewiasty wałkowane w horrorach azjatyckich.